Gedichten Nederlands
Mozambique is waar
Oorsprong II en de cumunolimbus jaren
Ik herinner me niet dat ik nooit dichtte.
Ik herinner me dat ik met mijn okergele Volkswagen Kever pech kreeg en verdwaalde in Den Haag en die stad nog altijd haat.
Ik herinner me dat ik leerde, dat wat ik schrijf, consequenties kan hebben.
Ik herinner me de 21-jarige Joke met haar rode lippenstift uit Lelystad, die een affaire had met haar getrouwde, bijna gepensioneerde, baas.
Ik herinner me dat mijn broer een grote steenpuist op zijn linker bil had en dagen alleen maar kon liggen kermen dat hij kramp kreeg in zijn nek.
Ik herinner me de weeïge geur van sex op een doordeweekse avond.
Ik herinner me dat Jeannet zei, dat ik een deurmat was, terwijl ze zelf verliefd was op de niet-bestaande Italiaanse maffiabestrijder Mario, die haar al twee keer voor het altaar had laten staan.
Ik herinner me een halvegare Human Resources manager Frans, die aan mijn zakelijke motieven twijfelde, toen ik hem vertelde dat mijn collega zijn handen niet kon thuis houden na vijven.
Ik herinner me de langdurige heterofase waar ik doorheen moest. Was blij toen het na 27 jaar en 8 maanden eindelijk voorbij was.
Ik herinner me dat mijn zus de rotondes in het Lake District net zo lang rond reed, totdat ze er geheel van overtuigd was dat ze de linker exit nam. Zes minuten op een rotonde rondrijden is best lang, ook al is het in het buitenland.
Ik herinner me dat jouw heupen precies in de vorm van de mijne pasten. Dat was dan ook het enige.
Gepubliceerd in Turing Top 100 bundel: #Goudlicht en Avondschijn
#TuringEregalerij2017
"Een gedicht dat ondanks de herhaling niet langdradig wordt, vol prachtige beelden en met een behoorlijk ontnuchterend en ontroerend slot. Knap hoe verschillende herinneringen, die ogenschijnlijk los staan van elkaar, toch één geheel lijken te vormen."
Oorsprong III en de magiër van het Hofplein
Ik voelde je hart
-bij het stoplicht aan de Bergweg-
van het slot klikken
toen we terugliepen van het Keerpunt
uit ons verleden
Ik streelde ingehouden
jouw petricor ogen die alles zagen
behalve hoe mooi
je zelf onder neonlicht weerkaatst
Ik censureerde mezelf niet langer
opende de wat vastgeroeste jaren-60
klapstoel en nam plaats
dicht bij mijn gevoel
Ik vertelde je dat ik hart rende
tussen Capelle, Vanoudsch de Oostpoort
tot aan het Haringvliet
Jij antwoordde lichtvoetig
kliko's ontwijkend
dat het magischer zou zijn
de start nog eens te oefenen op de Rotte
in een roeien 8
#TuringTop 1000
"Het is leuk om te lezen hoe de dichter gevoelens en herinneringen in dit gedicht tastbaar weet te maken. Het lichtvoetig antwoorden en het hart rennen zijn goed gevonden en het gedicht wordt er vrolijk van. Dat de hoofdpersoon letterlijk dicht bij z'n gevoel gaat zitten, geeft het woord gevoel ook weer een frisse lading. Eigenlijk verdient elke stad een gedicht als 'Oorsprong III'."
Bedtijd voor merels
hijsogen in de schuur houden het net
fietsen langs de muur maken angstvallig plaats
benen in een 45-graden hoek
billen ontsnapten al dertig keer
touwen van de schommel
afgereten tot op haar jeugd
de zon zakt statig uit
het ene raam in het andere
haar piekt van voren naar achter
haar afgezakte sokken enkels koud
herkauwend op wip wap gedachtes
springt ze
eraf op het hoogste punt
het nakoelmoment is daar
de ramen zijn op, tijd om te gaan
Pao da Vida
Om vat te krijgen op haar leven
bakt zij een brood van twee werelden
volgens haar eigen bloedlijn
Liefde is magic, zei ze
Dit is wat ik nodig heb
Een bloemrijk kind
dat feitelijk het zout der aarde proeft
Vervelde huid
die jaarringen laat spreken
en een caminho que ultrapassa
tussen Mars en Jupiter
Liefde ìs magic, zei ze
Einde Verhaal
